Eerste dagen in Iloilo
Blijf op de hoogte en volg Annemie
11 Maart 2014 | Filipijnen, Iloilo
Hoi lieve mensen,
Ik ben eerst en vooral goed aangekomen in de Filipijnen. De reis was lang en soms wel spannend, maar alles is goed verlopen. Tijdens onze eerste stappen op filipijnse bodem beseften we meteen hoe een vriendelijk volk de Filipijnen zijn. Met een uur vertraging kwamen we aan in Manila, waar we nog een inlandse vlucht moesten nemen. Het personeel van de luchthaven heeft letterlijk gelopen om ons toch nog op tijd op de vlucht te krijgen.
We verblijven in een prachtig huis met lieve huisgenoten, en hebben een geweldige kok. Gisteren hebben we een rondleiding gekregen in het ziekenhuis waar de we de volgende tien weken stage zullen lopen. Ook de stad zijn we gaan verkennen.
Vandaag was het dan onze eerste effectieve stagedag. Ik begin mijn eerste twee weken op inwendige. Ik ben enorm goed ontvangen door het personeel. Ze zijn ongelooflijk behulpzaam en vriendelijk.
Het ziekenhuis en de dienst zelf waren wel even slikken. Er is geen airco (het is hier altijd boven de 30 graden), mensen delen soms letterlijk een bed of liggen op een veldbed in de gang. Dit ziekenhuis van Iloilo is het enige publieke ziekenhuis van de stad, en aangezien de armoede dus het meest bezochte. Totaal anders dan bij ons is het feit dat de patienten hun eigen medicatie moeten kopen, naalden en infuusvloeistoffen inbegrepen. De familie van de patient is constant aanwezig. Dit wil zeggen dat de verpleging geen hygienische zorgen moet uitvoeren, zelfs niemand op de pan moet zetten. Wel is het zo dat er maar een verpleegkundige is per schift voor 30 mensen. Ik heb er een beetje een dubbel gevoel bij, het personeel vindt het niet kunnen dat ze maar alleen zijn, wat ik uiteraard wel begrijp. Toch lijkt het, ten minste op de dienst waar ik sta, een haalbare kaart te zijn. Toch met de (enorme) hulp van de familieleden. Ook medicatie moet men bijvoorbeeld niet uitdelen (behalve intraveneuze medicatie) maar het volstaat even tegen de familie te zeggen wat de patient juist moet nemen. Natuurlijk niet om het ziekenhuis en het werk dat ze verzetten te minimaliseren, ze werken er wel degelijk met belachelijk weinig middelen. Ik denk dus dat we wel zeker ons steentje gaan kunnen bijdragen!
Iloilo zelf is een 'vriendelijke' stad voor buitenlanders zoals ons, niet alleen de mensen, maar we kunnen hier ook alle westerse dingen vinden die we eventueel zouden 'nodig' hebben. Een van de leukste dingen hier is het vervoer met de jeepney. Deze auto/bus-achtige wagens rijden constant en overal. Je betaalt er 7 peso's voor, wat neerkomt op een 15 cent en roept gewoon wanneer je wilt afstappen. Ook zijn er geen ramen in de jeepney, wat zorgt voor een verfrissende wind, wel nodig in dit warme weer! Iloilo kent trouwens heel weinig ramen, of wat ik eigenlik bedoel is glas. In zowel de ramen van het ziekenhuis als bijvoorbeeld ons huis, staan geen glazen ramen! Dit stoort alles behalve.
Zo, ik zou nog veel meer kunnen vertellen, maar ga het hier voorlopig bij laten!
Tot gauw! xxx
Ik ben eerst en vooral goed aangekomen in de Filipijnen. De reis was lang en soms wel spannend, maar alles is goed verlopen. Tijdens onze eerste stappen op filipijnse bodem beseften we meteen hoe een vriendelijk volk de Filipijnen zijn. Met een uur vertraging kwamen we aan in Manila, waar we nog een inlandse vlucht moesten nemen. Het personeel van de luchthaven heeft letterlijk gelopen om ons toch nog op tijd op de vlucht te krijgen.
We verblijven in een prachtig huis met lieve huisgenoten, en hebben een geweldige kok. Gisteren hebben we een rondleiding gekregen in het ziekenhuis waar de we de volgende tien weken stage zullen lopen. Ook de stad zijn we gaan verkennen.
Vandaag was het dan onze eerste effectieve stagedag. Ik begin mijn eerste twee weken op inwendige. Ik ben enorm goed ontvangen door het personeel. Ze zijn ongelooflijk behulpzaam en vriendelijk.
Het ziekenhuis en de dienst zelf waren wel even slikken. Er is geen airco (het is hier altijd boven de 30 graden), mensen delen soms letterlijk een bed of liggen op een veldbed in de gang. Dit ziekenhuis van Iloilo is het enige publieke ziekenhuis van de stad, en aangezien de armoede dus het meest bezochte. Totaal anders dan bij ons is het feit dat de patienten hun eigen medicatie moeten kopen, naalden en infuusvloeistoffen inbegrepen. De familie van de patient is constant aanwezig. Dit wil zeggen dat de verpleging geen hygienische zorgen moet uitvoeren, zelfs niemand op de pan moet zetten. Wel is het zo dat er maar een verpleegkundige is per schift voor 30 mensen. Ik heb er een beetje een dubbel gevoel bij, het personeel vindt het niet kunnen dat ze maar alleen zijn, wat ik uiteraard wel begrijp. Toch lijkt het, ten minste op de dienst waar ik sta, een haalbare kaart te zijn. Toch met de (enorme) hulp van de familieleden. Ook medicatie moet men bijvoorbeeld niet uitdelen (behalve intraveneuze medicatie) maar het volstaat even tegen de familie te zeggen wat de patient juist moet nemen. Natuurlijk niet om het ziekenhuis en het werk dat ze verzetten te minimaliseren, ze werken er wel degelijk met belachelijk weinig middelen. Ik denk dus dat we wel zeker ons steentje gaan kunnen bijdragen!
Iloilo zelf is een 'vriendelijke' stad voor buitenlanders zoals ons, niet alleen de mensen, maar we kunnen hier ook alle westerse dingen vinden die we eventueel zouden 'nodig' hebben. Een van de leukste dingen hier is het vervoer met de jeepney. Deze auto/bus-achtige wagens rijden constant en overal. Je betaalt er 7 peso's voor, wat neerkomt op een 15 cent en roept gewoon wanneer je wilt afstappen. Ook zijn er geen ramen in de jeepney, wat zorgt voor een verfrissende wind, wel nodig in dit warme weer! Iloilo kent trouwens heel weinig ramen, of wat ik eigenlik bedoel is glas. In zowel de ramen van het ziekenhuis als bijvoorbeeld ons huis, staan geen glazen ramen! Dit stoort alles behalve.
Zo, ik zou nog veel meer kunnen vertellen, maar ga het hier voorlopig bij laten!
Tot gauw! xxx
-
11 Maart 2014 - 13:11
G A:
Met enige gretigheid je bericht gelezen.
:-) Grtjs. xxx -
11 Maart 2014 - 18:04
Luc:
klinkt goed! klopt dus dat de mensen daar heel vriendelijk zijn zoals onlangs jo lernhout op reyers laat nog vertelde.
gezien de geringe mogelijkheden in het ziekenhuis zal jullie hulp daar zeker nuttig zijn!
wat ik ook zeer belangrijk vind is dat er een goede KOK is!
de jeepneys doet me denken aan de taxi "pickups" in thailand...
tot later!
X luc -
11 Maart 2014 - 18:26
Vake:
Héél spannend allemaal om te lezen, zal een rijke ervaring worden voor jullie verdere leven hé Mieks...en het belangrijkste, ik ben er zeker van dat jullie werk daar héél nuttig en gewaardeerd zal worden! Houdugoe men dochtertje en vooral geniet ervan!
xxx en knuffels
vake
ps laat de foto's maar komen hé! ;-) -
11 Maart 2014 - 18:56
Pascale Madder:
We zijn blij te horen dat alles al goed verlopen is. Het is toch wel straf he, dat ze aan de andere kant van de wereld weten dat jij graag spaghetti eet.
Groetjes! van ons allemaal -
12 Maart 2014 - 07:31
Silke:
Hey lieve schat!
Leuk dat je al een berichtje hebt gepost, nu ben ik gerust he ;-)
Ben blij dat het daar goed meevalt! Geniet er maar superhard van.
Tof ook dat de huisgenoten leuk zijn, want das belangrijk als ge daar lang zit he!
Ik ga straks of morgen via fb een uitgebreid berichtje antwoorden want moet nu gaan werken ;-)
Dikke kus, wij missen u al!!!!!
xxxxxxxxxxxxxxx -
12 Maart 2014 - 07:31
Silke:
Hey lieve schat!
Leuk dat je al een berichtje hebt gepost, nu ben ik gerust he ;-)
Ben blij dat het daar goed meevalt! Geniet er maar superhard van.
Tof ook dat de huisgenoten leuk zijn, want das belangrijk als ge daar lang zit he!
Ik ga straks of morgen via fb een uitgebreid berichtje antwoorden want moet nu gaan werken ;-)
Dikke kus, wij missen u al!!!!!
xxxxxxxxxxxxxxx -
12 Maart 2014 - 22:58
Hedwig:
Hallo Annemieke,
We hebben met veel aandacht je eerste belevenissen gelezen! Zo te horen gaan jullie je wel thuis gaan voelen ginder!
Hartelijke groet, ook aan Jonas en co,
Vava en tante Hedwig -
13 Maart 2014 - 22:24
Tanteke Nadja:
He dag Mieke, blij te lezen dat alles ginder goed meevalt! Inderdaad een goede kok is van reuze belang! Het is niet alleen de liefde die door de maag gaat!
Amai, via Abu Dabi... Hebt ge daar iets meer gezien dan alleen vliegtuigen?
Tof die reisverhalen. Doe maar voort zo!
Groetjes
Nadje -
14 Maart 2014 - 20:52
Eliane :
Helaba Annemie, wat indrukwekkend allemaal. Ben blij dat je al iets hebt kunnen plaatsen op die blog, zo is het allemaal goed te volgen. Ik kan mij voorstellen dat je bedolven bent onder deze eerste indrukken. Heb de foto's met veel plezier bekeken. Het eten lijkt mij uitermate genietbaar zo te zien. Jullie hebben ook al jullie werkkleding met naam blijkbaar,nog kraakwit. dat busje waar jullie inzitten lijkt mij eerder wat krap ( maar het zijn daar maar kleine mensen zeker). Ik denk dat het verplegend personeel daar blij is dat jullie er ook zijn. Blijkbaar kunnen ze heel wat hulp gebruiken, ookal doet de familie veel voor de patienten. kusjes en hou je haaks daar... -
16 Maart 2014 - 12:14
Buyle Marc:
Anne Mieken met de hulp Van uw broertje eindelijk een beetje mijn weg gevonden .
Joepie nu kan ik ook meespelen. kusjes opa.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
